..

Şişirip yelkenleri, açılma vaktin gelmiştir denize. Bilirsin ki ne
fırtınalar, ne deli dalgalar beklemektedir seni. Korkarsın, terk edemezsin
limanı, bir köşesine sığınırsın. Kabullenmesen de artık aşk bitmiştir,
İşte son bu...

İçin hep hüzün doludur, bir türlü kabullenemezsin bittiğini. Gözlerinin
içine bakıp seni seviyorum demesini beklersin. O sözler hiç çıkmayacak
o dudaklardan bilirsin. Yinede umudun yeşildir, İşte hayal bu...

Gururlusundur, istenmediğin yerde durmazsın. An olur ki ne olur
bitmesin dersin. Bu sözlerin dudaklarından nasıl çıktığına kendin bile
inanamazsın. Oysa o yüzüne bakıp sadece gülümser, İşte acı bu...

Ondaki sıcaklığı kimsede bulamayacağını düşünürsün. Kimse onun gibi
gülemez, onun gibi dokunamaz dersin. Ve kimseyi onun kadar sevemeyeceğini
bilirsin. Kahredip başını eğersin önüne. İşte hüzün bu...

Nefes alamaz hale gelirsin, daralır için. Bir kaç saatlik derin bir
uykuya hasretsindir. Bilirsin ki gözlerini kapasan da terk etmeyecektir
hayali. Atarsın gecenin kollarına kendini, İşte huzur bu...

Ondan gelecek tek bir haberi umutsuzca beklersin Bir de beklemek ölüm
gibi gelir insana böyle zamanlarda. Aslında ölüm fikride garip değildir
artık sana. Geri dönerse diye ölemezsin bile, İşte sabır bu...

Hayat devam ediyordur ama her şey yarımdır, hep bir yanın eksik.
Yüreğin eskisi gibi atmayacaktır, başka aşklarsa seni kandırmayacaktır. O
başkalarıyla, mutlu bir hayatı yaşıyor olsa da, yine de sevginden
vazgeçemezsin. İste aşk bu.