Geçemezsin kalbimin sokaklarindan artik
sana geldigim yollardan döndürdün beni
kendime sarilacagim yeniden seni hiç sevmemis gibi
kimsesiz bir vedanin busesini söküp dudaklarimdan
gökyüzüne firlatacagim
varsin söz dinlemesin gözlerim
varsin aglasin isterse yagmurlarla
seni unutacagim
Vuramayacak artik anilarin da beni
gönlümün arka sokaklarinda dolasmak yok
korkmuyorum sarkilardaki veda makamindan
korkmuyorum kalbimle bulusmaktan
beni benden baskasi vuramaz artik inan
seni unutacagim
en yorgun yerindeyim hayatin
en yogun acisindayim sevdanin
hüznün karanligini aydinlatacagim
her sabah biraz daha kendime sarilip
seni unutacagim
