Seni seviyorum ve seni seviyorum demenin gururu ile sana sesleniyorum, her nerdeysen ve ne yapmaktaysan sevgilim seni çok özlediğimi bilmeni istiyorum.
Sahte yüzlerden sıkıldım, beni bu hayatın anlamsızlığından çek ve kurtar ne olur. Sana ihtiyacım var, hem de hiç olmadığım kadar… Sen şimdi uzaklardasın ya gözlerimi hep bir nemlilik, yüreğime bir sızı ve içime de hep bir umut birikmekte günden güne… Seninle kır bahçelerinde koşardık, gece ayaza ve yağmura aldırmadan dans eder deli gibi öpüşürdük, sonra sen gözlerimi kapatır ceketinin içinden çıkarttığın beyaz gülü elime verirdin… İkimizde sırılsıklam olurduk ama yinede aldırmazdık. Hatta bundan da mutlu olurduk, çünkü ikimizde birbirimize sırılsıklam aşık olduğumuzu gözlerimizle görürdük... Yine bir akşam telefon açmıştın, bana: “Az sonra kapının çalınacağını, bir sürprizin olduğunu” söylemiştin… Zil çalmıştı kapıyı koşar adımla açtım ama kapıda kimse yoktu… Etrafa uzunuzun baktıktan sonra kapıyı kapatırken, kapının eşiğine takıldı gözüm… Bir demet beyaz gül bulunmaktaydı ve kenarına sıkıştırılmış bir dipnot kağıdı vardı. Elime aldım ve içindeki dipnotu okudum. İçinde şu sözler yazmaktaydı: “Bu geceme o muhteşem çekiciliğin ve güzelliğinle geceme ışık olur musun?” yazıyordu… Elim ayağım titriyordu, zil tekrar çalındı ve çalınmasıyla o an kendime geldim. Kapıyı açtığımda karşımda duruyordun ve gözlerinin içi gülüyordu… “Cevabınızı bekliyorum güzel bayan, ne diyorsunuz? Eğer cevabınız evet ise, yarım saatiniz var hazırlanmak için yerimiz tutuldu diyordun.” Dudağıma bir buse kondurduktan sonra hazırlandım ve beni o muhteşem boğaz görünümlü restoranta götürmüştün. İkimizin şarkısı olan Whitney Houston’ın “I will always love you” şarkısını çaldırmıştın ve dans etmeye başlamıştık. O an rüyadaydım sanki ve bu rüyadan da uyanmak açıkçası hiçte işime gelmiyordu. Sevdiğim insanın kollarındaydım ve sanki ayaklarım yerden kesiliyordu… Kulağıma ara ara “I will always love you” (Seni daima seveceğim) diye fısıldıyor ve içimden sanki o andan itibaren bir şeylerin eridiğini hissediyordum. Masaya geçtiğimizde ceketinden beyaz bir gül çıkarttın ve yanına da bir beyaz kutu koydun… Gözlerime bakarak o benim için en güzel cümleyi söyledin: “Benimle evlenir misin?” dedin. Garsonlar başımızda bizi bekliyordu ve cevabım evet olunca şampanyalar patladı, kutudan yüzüğü çıkarıp “Seni seviyorum” diyerek parmağıma taktığın an ise kalbim yerinden çıkacaktı sanki, şarkımızı tekrar çaldırdın ve beni dansa tekrar kaldırdın. Yalnız bu sefer sarhoştuk ve ayakta zor duruyorduk ama yinede deli gibi gülerek dans ediyorduk. Gözlerimiz bir an birbirine takıldı gülmenin yerini sessizlik aldı ve kelimelerin kifayetsiz kaldığı an ise vücut dillerimiz konuşmaya başladı. Ve içimizi tarifsiz bir huzur kapladı. Kalabalık ortama aldırmadan çılgınca öpüşmeye başladık. Sabah olmak üzereydi ama biz yinede liseli aşıklar gibi el ele sokaklarda yakalamaç oynuyorduk ve liseli aşıklardan tek farkımız ise, yakalayan, yakalananın yanağına bir buse konduruyordu. Sabah olmuştu ve beni evimin kapısına kadar getirmiştin ve hiç ayrılmak istemezcesine gözlerimizin içine derinden bakıyorduk, sonra anlımdan öperek beni eve girene kadar bekledin. Ertesi gün iş için Ankara ya gitmen gerekiyordu, hava alanında seni yolcu etmeye geldiğimde bu hasretlik iki günlükte olsa ağlamama sebep olmuştu. Gitme diyordum ve sımsıkı sarılıp kokunu içime çekiyordum… Dudağıma ve anlıma bir buse kondurarak dönmemi bekle sana bir sürprizim olacak diyordun. Uçağa bindiğinde gözden uzaklaşana kadar ardından bakarak gözyaşı döktüm. Zaman geçmek bilmiyordu ama nihayetinde iki gün tamamlanmıştı. Beni arayıp uçağa bineceğini o gün burada olacağını söylemiştin. Masayı muntazam bir şekilde hazırlamış, mum ışıklarını ve kokuları da unutmamıştım tabi… Aradan 5 saat geçmişti konuştuktan sonra ama sen gelmemiştin hala. Telefonunu arıyordum ama kapalı olduğunu duyduğumda daha da bir hüsrana uğruyordum. Masanın başında uyuya kalmıştım ve sabah kalktığımda ise hiçbir yerim tutmuyordu sanki… Canım sıkılmaya başlamıştı ve bu yüzdende televizyonu açmıştım. Öğlen haberleri vardı ve haberlerde Ankara’dan gelen yolcu uçağının dün düştüğünü söylüyordu. O an inanmak istemedim ama ölenlerin isimleri söyleniyordu ve kahretsin ki o isimlerin içinde seninde ismin vardı sevgilim… İsmini duyduğum an zaman durmuştu ve bitkisel hayata geçmiştim sanki… Çılgına dönmüştüm ve hayallerimin prensi bir anda kayboldu diye evin altını üstüne getiriyordum. Hastaneye kaldırıldım ve uzun bir tedaviden sonra kendimi tekrardan buldum.
Evet sevgilim, kendimi bulmuştum bulmasına ama yinede sana olan sevgim bir dirhem bile eksilmedi. Seni seviyorum… Seni daima seveceğim… Ve daima ilk günkü heyecanları besleyeceğim sevgilim
